Goed belegde boterham met kweken van sprinkhanen
Het is eten en gegeten worden. Honderdduizenden sprinkhanen mogen zich drie weken lang vol eten om vervolgens zelf als voedsel te dienen voor hagedissen en reptielen. Lauran en Carla van Lierop bouwden in vijftien jaar tijd een goed draaiende sprinkhanenkwekerij op.
In de aangenaam warme, donkere kweekruimte van sprinkhanenkwekerij Locusta staan de glazen terrariums met lampen op lange rijen. In de ene bak zitten volwassen geselecteerde insecten die voor het nageslacht zorgen, in de volgende halfwas sprinkhanen en weer in een andere bak komen de kleine springertjes net uit het ei. En bij iedere bak kan Lauran een boeiend verhaal vertellen over de voortplanting en leefwijze van de Locusta migratoria, ofwel de Egytpische treksprinkhaan.
Hoewel hij dagelijks duizenden insecten door zijn handen laat gaan voelt Lauran geen enkele behoefte om er een op te eten. “Een van mijn personeelsleden lust ze graag. Die neemt af een toe een bakje mee en frituurt ze”, vertelt hij. Zijn echtgenote Carla denkt er net zo over: “Het is gewild voedsel voor hagedissen, reptielen, vogels, vissen en kleine zoogdieren en daarvoor worden ze hier gekweekt.”
Eng zijn ze ook al niet, vindt Lauran. Het zijn onschuldige diertjes die niet bijten. Alhoewel, helemaal onschuldig zijn ze ook weer niet. We hebben het hier wel over de sprinkhanen die op het Noordafrikaanse continent beroemd en berucht zijn vanwege hun verwoestende vraatzucht. Gelukkig zal dat in Nederland niet gebeuren, want in ons klimaat kunnen ze niet overleven. En met genoeg voedsel voorhanden vertonen ze die trekjes niet.
Hobby
Lauran en Carla begonnen in 1993 hobbymatig met het kweken van sprinkhanen. “Ik ben een liefhebber van hagedissen, maar de aanschaf van insecten werd een kostbare zaak. Daarom ben ik begonnen met eigen kweek”, vertelt Lauran. “In het begin ging dat heel vaak fout, omdat er zo weinig bekend was. Het heeft zeker vier jaar geduurd voordat ik wist hoe het moest.”
Op een gegeven moment hield Lauran sprinkhanen over en begon ze te ruilen met andere hobbyisten. Zijn sprinkhanen vonden gretig aftrek, omdat een volwassen dier in de winkel wel een euro per stuk kost. Hij begon daarom met de verkoop aan speciaalzaken en verhandelde zijn sprinkhanen op beurzen.
In 1999 volgde de omslag van hobbykweker naar ondernemer. Carla besloot haar baan op te zeggen om haar man in het bedrijf te helpen. In 2004 verhuisden zij naar de huidige locatie met grotere kweekruimte. Die ruimte bestaat uit een geïsoleerde schuur zonder ramen, met een verpakkings- en koelruimte.
De naamsbekendheid van Locusta is inmiddels zo groot dat de familie van Lierop nog verder zou kunnen uitbreiden. De kweek is echter zo intensief dat ze die behoefte niet hebben. “We gaan niet voor kwantiteit, maar kwaliteit”, meent Lauran.
Locusta heeft afzet over verschillende landen. Veel sprinkhanen gaan naar Duitsland en Frankrijk. Eén klant komt zelfs iedere week uit Engeland om sprinkhanen in te kopen.
Vleugels
Achter het glas besluit één sprinkhaan om te vervellen. Langzaam laat hij zich uit zijn oude jasje glijden dat te klein is geworden. Er komen een paar verfrommelde vleugels tevoorschijn die volgens Lauran binnen een uurtje uitgevouwen zullen zijn. “Dat is het laatste stadium”, vertelt hij. “Ze moeten zeven keer vervellen voordat ze volgroeid zijn. Alleen dan krijgen ze vleugels.”
In de vrije natuur duurt het vele weken voordat een sprinkhaan is uitgegroeid tot volwassen dier. In de kweekbakken duurt het maar drie weken tot wasdom, vanwege continue belichting.
Als hij een hand nat gras in de bak laat vallen wordt de vraatzucht van de sprinkhanen zichtbaar. Met z’n allen storten ze zich op de verse hap. Het voeden van de insecten gaat zo dag en nacht door.“Het is een echt 24-uurs bedrijf”, verklaart Lauran .
Hygiëne is voorwaarde voor een schone kweek. Ze moeten vaak worden verschoond, waarbij de uitwerpselen weer een gewilde meststof zijn. Bovendien moeten de insecten in de korte opkweekperiode verschillende keren van bak verwisselen, zodat er niet te veel beestjes bij elkaar zitten. Na drie weken zijn de sprinkhanen volwassen en hebben ze een respectabele hoeveelheid groenvoer naar binnen gewerkt. Dan worden ze een voor een gevangen en in kartonnen dozen verpakt. Ze gaan vervolgens in de koelcel waar ze wachten voor transport. In dat stadium kunnen ze weken lang in leven blijven zonder een hapje voer.
“Het zijn merkwaardige insecten”, geeft Lauran toe. Zitten ze te veel op elkaar dan eten ze elkaar op. Ik kan dat aan zien komen. Dan veranderen ze van kleur en van karakter. Herrie maken doen ze niet. Laat dat maar over aan krekels en cicaden.”
Sprinkhanenkwekerij Locusta
Carla van Lierop heeft een sprinkhanenkwekerij in Somerenheide. Haar man helpt haar daarbij. Hun hobby groeide uit tot een bedrijf dat in Nederland marktleider is op het gebied van de kwekerij van Locusta’s.
Agrarische kalender ABN AMRO Bank september
Het is eten en gegeten worden. Honderdduizenden sprinkhanen mogen zich drie weken lang vol eten om vervolgens zelf als voedsel te dienen voor hagedissen en reptielen. Lauran en Carla van Lierop bouwden in vijftien jaar tijd een goed draaiende sprinkhanenkwekerij op.
In de aangenaam warme, donkere kweekruimte van sprinkhanenkwekerij Locusta staan de glazen terrariums met lampen op lange rijen. In de ene bak zitten volwassen geselecteerde insecten die voor het nageslacht zorgen, in de volgende halfwas sprinkhanen en weer in een andere bak komen de kleine springertjes net uit het ei. En bij iedere bak kan Lauran een boeiend verhaal vertellen over de voortplanting en leefwijze van de Locusta migratoria, ofwel de Egytpische treksprinkhaan.
Hoewel hij dagelijks duizenden insecten door zijn handen laat gaan voelt Lauran geen enkele behoefte om er een op te eten. “Een van mijn personeelsleden lust ze graag. Die neemt af een toe een bakje mee en frituurt ze”, vertelt hij. Zijn echtgenote Carla denkt er net zo over: “Het is gewild voedsel voor hagedissen, reptielen, vogels, vissen en kleine zoogdieren en daarvoor worden ze hier gekweekt.”
Eng zijn ze ook al niet, vindt Lauran. Het zijn onschuldige diertjes die niet bijten. Alhoewel, helemaal onschuldig zijn ze ook weer niet. We hebben het hier wel over de sprinkhanen die op het Noordafrikaanse continent beroemd en berucht zijn vanwege hun verwoestende vraatzucht. Gelukkig zal dat in Nederland niet gebeuren, want in ons klimaat kunnen ze niet overleven. En met genoeg voedsel voorhanden vertonen ze die trekjes niet.
Hobby
Lauran en Carla begonnen in 1993 hobbymatig met het kweken van sprinkhanen. “Ik ben een liefhebber van hagedissen, maar de aanschaf van insecten werd een kostbare zaak. Daarom ben ik begonnen met eigen kweek”, vertelt Lauran. “In het begin ging dat heel vaak fout, omdat er zo weinig bekend was. Het heeft zeker vier jaar geduurd voordat ik wist hoe het moest.”
Op een gegeven moment hield Lauran sprinkhanen over en begon ze te ruilen met andere hobbyisten. Zijn sprinkhanen vonden gretig aftrek, omdat een volwassen dier in de winkel wel een euro per stuk kost. Hij begon daarom met de verkoop aan speciaalzaken en verhandelde zijn sprinkhanen op beurzen.
In 1999 volgde de omslag van hobbykweker naar ondernemer. Carla besloot haar baan op te zeggen om haar man in het bedrijf te helpen. In 2004 verhuisden zij naar de huidige locatie met grotere kweekruimte. Die ruimte bestaat uit een geïsoleerde schuur zonder ramen, met een verpakkings- en koelruimte.
De naamsbekendheid van Locusta is inmiddels zo groot dat de familie van Lierop nog verder zou kunnen uitbreiden. De kweek is echter zo intensief dat ze die behoefte niet hebben. “We gaan niet voor kwantiteit, maar kwaliteit”, meent Lauran.
Locusta heeft afzet over verschillende landen. Veel sprinkhanen gaan naar Duitsland en Frankrijk. Eén klant komt zelfs iedere week uit Engeland om sprinkhanen in te kopen.
Vleugels
Achter het glas besluit één sprinkhaan om te vervellen. Langzaam laat hij zich uit zijn oude jasje glijden dat te klein is geworden. Er komen een paar verfrommelde vleugels tevoorschijn die volgens Lauran binnen een uurtje uitgevouwen zullen zijn. “Dat is het laatste stadium”, vertelt hij. “Ze moeten zeven keer vervellen voordat ze volgroeid zijn. Alleen dan krijgen ze vleugels.”
In de vrije natuur duurt het vele weken voordat een sprinkhaan is uitgegroeid tot volwassen dier. In de kweekbakken duurt het maar drie weken tot wasdom, vanwege continue belichting.
Als hij een hand nat gras in de bak laat vallen wordt de vraatzucht van de sprinkhanen zichtbaar. Met z’n allen storten ze zich op de verse hap. Het voeden van de insecten gaat zo dag en nacht door.“Het is een echt 24-uurs bedrijf”, verklaart Lauran .
Hygiëne is voorwaarde voor een schone kweek. Ze moeten vaak worden verschoond, waarbij de uitwerpselen weer een gewilde meststof zijn. Bovendien moeten de insecten in de korte opkweekperiode verschillende keren van bak verwisselen, zodat er niet te veel beestjes bij elkaar zitten. Na drie weken zijn de sprinkhanen volwassen en hebben ze een respectabele hoeveelheid groenvoer naar binnen gewerkt. Dan worden ze een voor een gevangen en in kartonnen dozen verpakt. Ze gaan vervolgens in de koelcel waar ze wachten voor transport. In dat stadium kunnen ze weken lang in leven blijven zonder een hapje voer.
“Het zijn merkwaardige insecten”, geeft Lauran toe. Zitten ze te veel op elkaar dan eten ze elkaar op. Ik kan dat aan zien komen. Dan veranderen ze van kleur en van karakter. Herrie maken doen ze niet. Laat dat maar over aan krekels en cicaden.”
Sprinkhanenkwekerij Locusta
Carla van Lierop heeft een sprinkhanenkwekerij in Somerenheide. Haar man helpt haar daarbij. Hun hobby groeide uit tot een bedrijf dat in Nederland marktleider is op het gebied van de kwekerij van Locusta’s.
Agrarische kalender ABN AMRO Bank september
Geen opmerkingen:
Een reactie posten