donderdag, april 17, 2014

Tulpen sorteren



Karel Bolbloemen heeft inmiddels vier tulpenbosmachines
‘Volautomatisch sorteren en bossen verbetert kwaliteit eindproduct’

Op juiste rijpheid oogsten, snel verwerken, mooi en gelijk sorteren en kort bewaren, passen in de bedrijfsfilosofie van Bert Karel. Hij broeit al jarenlang tulpen voor de Engelse markt. Een markt die hoge eisen stelt aan kwaliteit. Met de komst van meerdere bosmachines heeft de broeier zijn kwaliteit kunnen ‘upgraden’. Voorlopig is hij even klaar met investeren, tenzij er een machine komt die meerdere kleuren tegelijk kan verwerken.

Een blauwe lucht met witte wolken. Dan toont West-Friesland zich in het voorjaar op z’n mooist. Bij Karel Bolbloemen in Bovenkarspel is het hoogseizoen. In twee hallen staan in totaal vier Bercomex tulpenbosmachines op volle toeren te draaien. In de ene hal zijn dat twee nieuwe machines, in de andere hal de eerste grote machine uit 2012 en een compactere ernaast.
Iedere machine draait met een capaciteit van 100.000 stelen per dag. Bert Karel en zijn medewerkers kunnen nu dus 400.000 tulpen bossen als de machines op een hoge capaciteit draaien. Maar daar is het hem niet alleen om te doen, verzekert de ondernemer. Hij wil vooral een mooi, gelijk eindproduct.

donderdag, april 10, 2014

TEDx Binnenhof



TEDx Binnenhof ‘Global Chalenges, Dutch Solutions’
‘Over de muur kijken kan de glastuinbouw inspireren’

Je bent slim, hebt een leuke carrière en je hebt een idee dat je met de hele wereld wilt delen. Dat is de achterliggende motivatie om een gooi te doen naar een plaats op het podium van TEDx. Duurzame land- en tuinbouw, voedselveiligheid, schone energie en klimaatverbetering passeren allen de revue. De ideeën zijn soms toekomstmuziek, maar kunnen wel degelijk betekenis hebben voor glastuinbouwondernemers. Als je het wilt zien.

Bijna twee jaar geleden mocht Rob Baan van Koppert Cress het podium beklimmen van het eerste TEDx Binnenhof evenement, waar hij een pleidooi hield voor de groene apotheek die mensen gezond kan houden. Dit jaar was er geen vertegenwoordiging vanuit de tuinbouw, maar dat maakte het evenement niet minder interessant. Een keur aan sprekers bracht nieuwe ideeën naar voren die ook de tuinbouw kunnen inspireren. Mits je er natuurlijk oog voor hebt en vertaalslagen kunt maken naar het glastuinbouwbedrijf van de toekomst. Misschien gaan we in Nederland geen tomaten plukken, maar planten telen om ze te ‘melken’. Of misschien produceren de gewassen wel genoeg elektriciteit om huizen te verwarmen. Toekomstmuziek? Wellicht. Maar toch iets om rekening mee te houden.

dinsdag, april 01, 2014

Plantsoen



Schoffelaars

“Ze houden het ook niet echt bij, die mannen van de plantsoenendienst’, zegt een mevrouw die langs loopt en even stil blijft staan. Ze kijkt vertwijfelt naar me. Ik heb namelijk een schoffeltik. Als ik veel onkruid zie groeien, dan hoor ik de stem van mijn vader: “In het voorjaar moet je veel schoffelen, meissie. Dan groeit onkruid het hardst. En toevallig ligt er een flink plantsoen naast mijn huis, waar de brandnetels razendsnel opschieten. Pavlof effect. Ik kan het niet laten.

Tussen het onkruid vind ik frisdrankblikjes en plastic zakjes. Langs de randen hondendrollen groot en klein. Verdraaid, het is hier een soort honden uitlaatstrook geworden. Jammer, jammer, en ik schoffel door. Impulsief als ik ben komt er een plan in mij op.

“Geachte mevrouw, mijnheer,

Zoals u kunt zien ligt mijn huis naast een driehoekig stuk plantsoen. Vlak voordat ik het huis kocht is dit stukje gesnoeid en regelmatig zie ik medewerkers van de gemeente langs de randen schoffelen. Toch blijft het een slecht ingericht wild stukje groen, met zwerfvuil, kantbrandnetels en ander onkruid.
Mijn voorstel aan uw is het volgende: ik vind het leuk en prettig om dit stukje plantsoen (vrijwillig) netjes op orde te houden, al was het alleen maar om even lekker buiten te werken. Ik zou het bijzonder fijn vinden om in overleg met u wat veranderingen aan te brengen zoals aanbrengen van wat natuurlijke beplanting, siergrassen, etc..
Dagelijks lopen heel veel mensen met hun hond langs dit groen te wandelen (en laten ook veelvuldig hun hond tussen de struiken poepen). Als dit puntje wat beter is ingericht en ook netjes wordt bijgehouden denk ik dat dit bijdraagt aan het plezier van heel veel mensen in de wijk. Bovendien verwacht ik ook dat mensen het wat minder als uitlaatstrook zien of vuil tussen de struiken gooien. Misschien kan zo'n experiment ook andere bewoners uitdagen om samen met de gemeente het openbaar groen te onderhouden. Graag verneem ik of jullie open staan voor het uitwerken van dit idee.”

De mail is verzonden voordat ik er lang over heb nagedacht. Ik heb geen al te hoge verwachtingen, maar na twee dagen zit er al een antwoord in mijn mailbox:

“Geachte mevrouw van Velden,

Bedankt voor uw bericht. Als gemeente staan we zeer positief tegenover zelfbeheer van groen door bewoners. Ik kom graag even bij u langs om de mogelijkheden en onmogelijkheden met u te bespreken.”

Dat is gaaf, bedenk ik. Plannen heb ik genoeg. Maar voordat ik aan tafel schuif met de gemeenteman vraag ik me af of er in Voorschoten meer mensen rond lopen die mee willen denken over het openbaar groen. Een landschapsarchitect of andere enthousiaste schoffelaars. Dus wie iets wil toevoegen aan deze discussie is welkom.