Heirloom is hip
‘Dit noemen we de Heirloom-mix’, zegt Hans Verwegen van The Greenery als vanzelfsprekend als hij een mix van gemengde aubergine’s in flow-pack toont. ‘Heirloom?’ Ik reageer verbaasd.
Ruim een jaar geleden hoorde ik dat woord voor het eerst, in samenhang met een trend in de verenigde Staten. In het tomatenseizoen voeren supermarktketens als Wholefoods en Freshmarket campagnes met traditionele tomatenrassen en op Farmers Markets vinden de bont gekleurde, vaak vreemd gevormde vruchten hun weg naar de consument. Ze zijn erg populair, deze tomaten. Op mijn speurtocht vond ik de wonderbaarlijke Gary Ipsen (zie archief juli 2007), die er zijn levenswerk van maakt om oude tomatenrassen op te sporen, er zaad van te telen en te verkopen via Internet. Alles onder de naam Heirloom, letterlijk vertaald: erfstuk. Ik vond het interessant en legde het fenomeen voor aan een aantal tomatenexperts, onderzoekers, veredelaars. Zij reageerden op dat moment lauwtjes, matig geïnteresseerd. Het gaat tenslotte om een niche-markt.
Op dat moment begon ik te twijfelen of mijn enthousiasme voor deze trend wel gegrond was. Ik heb gewikt en gewogen, voordat ik het verhaal van Ipsen daadwerkelijk publiceerde. Uiteindelijk won mijn enthousiasme het van de twijfel. De daarop volgende maanden hoorde ik weinig reacties.
Dit najaar liep ik Leonie Hogendonk tegen het lijf. Zij vertelde me dat De Ruiter Seeds had besloten enkele Heirloom rassen in het assortiment op te nemen. Ik was aangenaam verrast. Even later zag ik op de websites van Eminent en Koppert Cress al Heirloom rassen staan, die onder de naam Inca tomaten het handelskanaal in gaan. Ze blijken al enkele jaren in de handel te zijn.
En dan nu de perspresentatie van telersvereniging Purple Pride, waar ook het woord Heirloom valt, alsof het nog nooit anders is geweest. Heirloom is dus hip, niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook in Nederland. Toch blijft het voor mij een raadsel dat dit fenomeen zo weinig aandacht krijg binnen het vak.
1 opmerking:
Een reactie posten