vrijdag, maart 16, 2012

Eucharis


Astrid Valstar pleit voor meer aandacht kleine gewassen
‘Eucharis heeft meer fans bij bloemisten dan bij handelaren’

Bijna geen bloem kan tippen aan de schoonheid van eucharis. Er is een hechte band tussen de familie Valstar en dit fraaie bolgewas. Toch valt het Astrid Valstar moeilijk om een successtory te brengen nu de middenprijs al lange tijd onder de kostprijs is gedaald. Nog even en de kleine gewassen gaan het onderspit delven, vreest zij. Een gezamenlijke aanpak kan misschien het tij keren.

Geen royal wedding zonder eucharis. Kroonprinses Victoria van Zweden huwde vorig jaar haar personal trainer Daniel, vergezeld van een groot bruidsboeket met eucharis. Fragiel, elegant, sierlijk, is de omschrijving die deze bloem mee krijgt. Onmisbaar voor de liefhebbers, onbekend bij het grote publiek.
Toen Astrid Valstar haar man John leerde kennen kwam de bloem ook in haar leven. De passie van haar schoonvader groeide uit tot kwekerij JovaPlant in Naaldwijk, gespecialiseerd in zowel potplanten als snijbloemen van dit bijzondere gewas. In Nederland zijn twee kwekerijen met eucharis als hoofdgewas.
De productie van de snijbloemen gaat jaarrond door. Een deel van de bollen wordt in september op pot gezet, voor bloei rond Moederdag. De hoeveelheid bol op pot is bescheiden, want de markt is snel overvoerd.

 Potplant of snijbloem
Valstar heeft zorgen over het voortbestaan van de eucharis als snijbloemgewas. De kleine gewassen staan onder druk, merkt zij. Dat is niet tijdelijk door de huidige omstandigheden, maar een feit dat ze al veel langer constateert. Voortdurend heeft zij contact met de handel en bloemisten om haar snijbloemen onder de aandacht te brengen. Een aantal afnemers pakt dit heel goed op, maar de meesten reageren lauwtjes. Het tegenovergestelde gebeurt bij de potplanten. Op de FloraHolland Trade Fair merkt ze juist enthousiasme van de handel voor de potplanten. “Als je daar iets nieuws laat zien, zijn de reacties juist heel positief. Er is een groot verschil tussen de verkoop van potplanten en snijbloemen”, legt zij uit.

Bijzonder assortiment
“Het valt me zo ontzettend tegen dat iedereen in het vak juist een oproep doet om je te onderscheiden, maar vervolgens niet de daad bij het woord voegt”, legt ze uit. Dit geluid hoort ze vaak bij de handel. Bedrijven willen graag een bijzonder assortiment voeren, maar de kleine eucharis lijkt een beetje te ontsnappen aan hun aandacht.
Hoewel de aanvoer van de snijbloem jaarrond vrij constant is zitten er nauwelijks pieken in de prijsvorming. Soms komt het ineens voor dat de bloemen duur zijn, maar er is doorgaans geen peil op te trekken waarom dat gebeurt. Zelfs als de aanvoer stokt, blijft de telersprijs op hetzelfde niveau hangen. “Maar als er in het algemeen weinig bloemen verkrijgbaar zijn, dan mist de handel het product en bellen ze op”, legt Valstar uit.
Ze verdeelt de aanvoer over alle veilpunten om zoveel mogelijk spreiding te krijgen. Zelden staat er meer dan één kar voor de klok, dus van een echte overproductie is geen sprake.

Last of meerwaarde
Ondanks deze status quo zit ze niet bij de pakken neer. Ze steekt veel energie in het bezoeken van handelaren om haar product onder de aandacht te brengen. Bij enkele handelaren resulteert dat in een vaste afname, maar het merendeel lijkt de eucharis meer als een last te ervaren dan een meerwaarde voor het assortiment.
Vorig jaar bezocht ze veel bloemisten. Daar blijkt het tegengestelde het geval. Die spreken veel waardering uit voor de bloem en gebruiken deze regelmatig in hun bloemwerk. Voor mengen in een boeket vinden ze dit product echter te duur. “Maar dat is geen wonder”, constateert zij. Terwijl Valstar voor de klok gemiddeld 40 cent per steel ontvangt betaalt de bloemist 100 cent inkoop. “Dat is een schrikbarend groot verschil”, vindt ze. “Bij grote producten als bijvoorbeeld rozen is die marge veel kleiner. Als die situatie in stand blijft, is het bijna onmogelijk dat eucharis – of welk klein product dan ook – extra kans maakt op groei.”

Veel geduld
De kostprijs van eucharis ligt een flink stuk hoger dan de gemiddelde prijs die de teler ontvangt. De bol is moeilijk te telen en de verwerking vraagt veel geduld. Iedere steel krijgt een flesje water mee. De bloemen liggen met twintig stelen in een doos, netjes verpakt met schuimrubber laagjes om beschadiging te voorkomen. Van elke bloem worden de schudblaadjes handmatig verwijderd. In elke doos ligt een folder met informatie over behandeling en houdbaarheid. Alles om de bloemen in goede conditie bij de eindklant te krijgen.
Inmiddels heeft het bedrijf een eigen website, facebookpagina en twitteraccount. Valstar: “Ik merk de laatste tijd dat het bezoek aan de website omhoog gaat. Dat is ook een gevolg van mijn deelname aan social media. Of dat echt iets op gaat leveren is nog afwachten.”

Onzekere toekomst
Intussen zoekt de teler naar producten die mee kunnen lopen in het teeltschema op het bedrijf. Alleen inzetten op de eucharis betekent een onzekere toekomst. “Wij hebben gewoon zorgen”, legt ze uit. “Als het zo doorgaat moeten we echt gaan minderen, hoe graag we ook deze bloemen telen. Toch bereiken ons genoeg signalen dat we er mee door moeten gaan. Ik weet zeker dat er kansen liggen als er exporteurs bereid zijn samen met ons de schouders er onder te zetten. Dan lukt het zeker.”

Geen opmerkingen: