Succulenten

Jan en Liesbeth Arkesteijn zijn tevreden telers:

‘Een dag niet geplant, is een dag niet geleefd’

Wijnneusjes, vetertjes, Jan Arkesteijn heeft voor elk vetplantje een toepasselijke naam. Samen met zijn vrouw Liesbeth vermeerdert en teelt hij Echeveria, Aloë en Sedum en levert ze af als halfwasproduct voor andere bedrijven. Dat loopt goed, vindt hij. Behoefte aan opschaling heeft hij niet.

In de bedrijfsruimte zijn Anouk en Mareille Arkesteijn vanmorgen bezig met het sorteren en uitzoeken van zaaibakken met Aloë. Na het lostrekken moeten de planten een paar dagen indrogen, voordat ze worden opgepot. Als dit niet gebeurt, groeien ze niet weg, maar verrotten ze. Dat betekent veel uitval.

Hun vader, Jan Arkesteijn, heeft vanmorgen hoofdpijn. Afgelopen weekend betrapte hij inbrekers bij de nieuwbouw van de overburen. Voor dat hij het wist kreeg hij een stalen 51-er tegen zijn hoofd, waarbij hij de klap nog net kon opvangen met zijn schouder. Het was misschien een impulsieve daad om op onderzoek uit te gaan, maar zulke praktijken druisen in tegen zijn aard. “Dat laat je toch niet zomaar gebeuren”, vindt hij. Het was een hele klopjacht in Nootdorp, maar gelukkig zitten de twee daders inmiddels vast.

Breed assortiment

Achter de naam MicroFlora in Nootdorp gaat een zeer gespecialiseerd bedrijf schuil dat zo’n dertig verschillende soorten succulenten opkweekt tot halfwas product. Het gaat met name om Echeveria, Aloë en Sedum, maar er zijn meer soorten. Het is een breed assortiment, dat is afgestemd op de wensen van hun afnemers. Jan en zijn vrouw Liesbeth hebben in totaal 6.000 m2 glas en kunnen samen het werk goed aan. Als hun dochters even niet studeren of voor opdrachten buitenshuis zijn, springen ze bij. Er hangt een gemoedelijke sfeer.

Van rozen naar vetplanten

Hoe ze ooit in de succulenten terecht kwamen is een heel verhaal. Arkesteijn had een rozenbedrijf van 4.000 m2 aan de Lookwatering in Den Hoorn. Hoewel hij verknocht was aan de rozenteelt werd rond 1995 duidelijk dat zijn bedrijf niet mee kon in de schaalvergroting die bij rozen doorzette. Aangemoedigd door een kennis zette hij daarom de eerste zaaikisten met vetplanten neer. “Nooit meer heb ik zulke mooie zaailingen gehad als toen”, vertelt hij. “Dat kwam voornamelijk door de klimaatomstandigheden in de rozen. Lekker warm.” Het project beviel zo goed dat hij de rozen verruilde voor succulenten.

Van Den Hoorn naar Nootdorp

Rond de eeuwwisseling werd de familie uitgekocht, vanwege ontwikkeling van de afvalwaterzuiveringsinstallatie in de Harnaschpolder. Arkesteijn moest uitkijken naar een nieuw bedrijf. Dat was een gevoelig punt, want de familie was echt gesetteld in Den Hoorn. Uiteindelijk vonden ze een chrysantenbedrijf van ruim 1 ha aan de Nieuwkoopseweg in Nootdorp. Aangezien het voor hun doen groot genoeg was, braken ze wat glas af. De teler trok anti-worteldoek door de hele kas en liet stalen tafels lassen. Op deze tafels liggen dikke tempexplaten als ondergrond voor de potjes.

Op het achterste stuk van het bedrijf is nu ruimte voor een paard en een kleine kudde alpaca’s. De alpaca’s zijn een hobby van Liesbeth, die deze samen met één van haar dochters wilde uitbouwen tot een kleine fokkerij. Maar helaas verloopt de handel in deze dieren momenteel niet zo vlot. Ze overweegt nu of ze ermee door zal gaan of misschien gaat afstoten.

Halfwas planten

Sinds het verdwijnen van de rozen komt Arkesteijn nog maar weinig op de veiling. Vanaf het moment van de overstap wist hij zijn halfmateriaal op andere wijze te verkopen. Zo is er een goede band met Hans Ammerlaan van het Bleiswijkse Ovata. Een groot deel van het assortiment is afgestemd op de wensen van dit bedrijf, die de planten afkweekt en verhandelt. De teler heeft zo meerdere afnemers voor zijn materiaal.

“Eigenlijk zou ik weer wat vaker op de veiling moeten komen”, denkt hij hardop. Wandelend door het bedrijf staan er ook proefjes met gemengde bakjes met miniplantjes. Daarmee onderzoekt hij welke combinatie de meest aantrekkelijke is.

Water geven luistert nauw

Hoewel vetplanten anders suggereren, is het telen ervan precisiewerk. Met name het water geven luistert nauw. De teler geeft zijn planten handmatig water en moppert als hij een plekje ziet waar wat lekkage is geweest. De planten blijken erg gevoelig voor Botrytis.

Water geven luistert nauw. “Aloë’s kunnen scheuren als ze te veel water krijgen”, legt hij uit. Hetzelfde geldt voor de luchtvochtigheid in de kas. Smet ligt altijd op de loer. Arkesteijn neemt zijn taak zo serieus dat hij eigenlijk nooit vakantie neemt. De keren dat hij in het buitenland verbleef, belde hij drie keer per dag naar huis om te controleren wat de raamstand was. Maar eigenlijk komt het er op neer dat hij het liefst op de tuin is tussen zijn planten. Onder het motto ‘een dag niet gepoot is een dag niet geleefd’ doet hij dagelijks zijn taak.

Moerplanten

In het achterste deel van de kas staan de moerplanten. Daar staan de crassula’s vrolijk te bloeien tot grote vreugde van de Nootdorpse populatie kwikstaartjes die er graag hun nestje bouwen als ze de kans krijgen.

Succulenten worden gezaaid of vegetatief vermeerderd. De kleurrijke Echeveria ‘Parel van Neurenberg’ wordt bijvoorbeeld vermeerderd door de afzonderlijke blaadjes in een grondmengsel te steken, waarna zich langs de randen kleine planten ontwikkelen. En zo geldt het voor veel succulenten. Zijn de jonge planten eenmaal opgepot dan staan ze gemiddeld negen maanden op het bedrijf, waarna ze weg gaan naar een teler die ze afkweekt.

Onder Glas, april 2012