Gijs van den Bos
schakelde van paprika’s over op kasbonen
‘Het is een teelt van grote pieken en diepe dalen’
Ben je in de bonen
als je het aantal vierkante meters glas op je bedrijf bewust terug brengt? Niet
bepaald. Voor Gijs van den Bos was die stap een weloverwogen keuze. Sinds vier
jaar teelt hij geen paprika’s meer, maar aardbeien en sperziebonen onder glas. De
aardbeienteelt gaat nu helemaal naar zijn zin. Bij bonen is hij nog zoekende
naar het optimale rendement.
Daar waar de nieuwbouw van Brielle het landelijke
Vierpolders raakt, ligt het bedrijf van Gijs van den Bos. Het erf ziet er
aanlokkelijk uit, met een groot bord wat er precies wordt geteeld in de kas en
een automaat waar je boontjes en aardbeien kunt kopen. Aan alles kun je merken
dat consumenten hier meer dan welkom zijn. Van den Bos heeft een goede
reputatie opgebouwd, die al stamt uit de periode dat hij nog niet op deze
locatie tuinde, maar waar nu huizen staan.
Tot vier jaar geleden teelde hij paprika’s op een bedrijf
van 25.000 m2, met een mogelijkheid tot uitbreiding naar 40.000 m2. Toen een
reële optie. De gemeente Brielle stak daar een stokje voor, want de tuin kreeg
een nieuwe bestemming. In goed overleg werd de ondernemer uitgekocht.
“Ik was toen rond de vijftig en stond voor de keuze”,
vertelt Van den Bos. “Op een andere locatie nieuw bouwen of een alternatief
bedenken. Op dat moment was er al zoveel uitbreiding in de paprika’s dat ik
twijfelde. Ik vond het vak te leuk om achter me te laten. Bovendien werk ik met
een vaste groep mensen en we hebben een hechte band.” Dus kocht hij een
bestaande tuin van 12.000 m2, paste die volledig aan en stapte over op
aardbeien en bonen. Met beide teelten had hij al ervaring op kleinere schaal.
Op perlite
Op het oude bedrijf had de teler een kasje van 500 m2 waar
hij het doordragende bonenras ‘Coby’ teelde. In die kleine ruimte wist hij hoge
opbrengsten te halen. Het liefst had hij nu ook de 6.000 m2 die hij voor bonen
heeft ingericht vol gezet met dit ras, maar helaas is het uit de handel
gehaald. Daarom teelt hij vroeg in het seizoen de minder lichtgevoelige
‘Armando’ en daarna ‘Farba’. Van zaai tot begin oogst duurt de teelt zeven tot
acht weken, waarna de oogst vier weken in beslag neemt.
Begin januari gaat de eerste teelt van start. Dan zaait Van
den Bos zijn bonen in perlite. Na tien dagen plant hij de bonen in de kas in
bakken met dezelfde substraatsoort. Het teeltsysteem met recirculatie heeft hij
zelf uitgedacht. Twee jaar lang kan hij de korrels gebruiken. Daarna zitten er
zoveel wortels in de bak dat dit ten koste gaat van de productie. Half maart
komen de eerste bonen in productie. Door opeenvolging van plantingen loopt deze
door tot half juli. Dan stopt de voorjaarsteelt. Heel even is het dan rustig op
de tuin. Tot half augustus ligt de kas leeg, waarna de herfstteelt op gang komt
tot eind december.
‘Armando’ en ‘Farba’ zijn geen doordragende rassen zoals
‘Coby’. De planten produceren ongeveer vier weken bonen en daarna is het
voorbij. De teler werkt daarom met meerdere, elkaar opvolgende plantingen om
een gelijkmatige productie op gang te houden. Hij experimenteert ook met
tussenplantingen, waarbij hij een deel van de oude planten nog even laat staan
en het jonge gewas op gang laat komen. Verder doet hij proeven met andere
rassen om te kijken of daar een verbetering in zit, of dat de productie nog
iets kan worden verbeterd of verlengd. “Ik ben wel tevreden met het resultaat,
maar wat mij betreft mag het nog iets beter”, vindt Van den Bos.
Arbeid is bottleneck
Als de oogst eenmaal is begonnen dan is het buffelen. Arbeid
is nu eenmaal de grootste kostenpost van de bonenteelt. Een goede plukker kan
gemiddeld zo’n vijf kistjes bonen per uur plukken met een inhoud van vier kilo.
De oogst verloopt dus relatief langzaam. Dit is meteen de beperkende factor om het
areaal te laten groeien. En dat is eigenlijk maar goed ook. Kasbonen zijn een
niche. Komen er te veel dan zakt de prijs in elkaar.
Smaak van vroeger
Van den Bos voert aan bij The Greenery. Een deel van zijn
oogst kan hij via huisverkoop slijten, waardoor hij meteen een goede feedback
krijgt van klanten. Binnen het enorme aanbod goedkope bonen is de kasboon een
specialiteit, die zich behoorlijk onderscheidt in prijs. “Ik merk dat het
vooral ouderen zijn die de smaak van Hollandse kasbonen waarderen. Die kennen
ze van vroeger. En verder zijn het jonge mensen die door hun ouders de smaak
hebben leren kennen.”
Op Voorne weten mensen het bedrijf wel te vinden, dus
voorziet de teler de lokale markt met super verse producten. Dit is een
bevoorrechte positie, omdat er in de omgeving geen vergelijkbare bedrijven
zijn. “Concurrentie tussen bonentelers is er zeker”, legt hij uit. “Dat is
logisch, want een kleine overproductie doet de prijs dalen. Het is een
moeilijke teelt. Je kunt tot grote pieken komen, maar ook diepe dalen
meemaken.”
Veel leuker
De vraag rest hoe de teler uiteindelijk de overschakeling
heeft ervaren. Was het telen van paprika’s niet veel veiliger dan de overstap
naar aardbeien en bonen? Van den Bos: “Ik was eigenlijk wel klaar met de
paprika’s op het moment dat het product één grote bulk werd. Persoonlijk denk
ik dat er toekomst is voor niche-producten in lokale cirkels. Natuurlijk is
mijn teeltplan nu veel hectischer dan in het verleden, maar ik vind dit veel
leuker.”
Nu ziet het er nog niet naar uit dat hij een opvolger
krijgt, maar dat is niet uitgesloten. “Dan kan ik altijd nog de overstap maken
naar iets anders. Die weg ligt nog steeds open. Voorlopig hebben we het hier
met mijn familie en medewerkers erg naar ons zin.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten