Jam met Jan
Veel en vaak schrijven over pure, gezonde en vooral lekkere producten heeft me aangestoken met een soort virus. Een virus dat er voor zorgt dat ik ook in mijn vrije tijd nog steeds bezig ben met mijn vak, maar dan net op een iets andere manier.
Het begrip ‘toegevoegde waarde’ is de afgelopen tien jaar het tuindersvak binnengeslopen om zich voorgoed te nestelen in de hersenen van ondernemers die zich willen onderscheiden van anderen. Soms leidt dat tot onverwachte projecten.
En zo stond ik plotseling jam te koken, na een reeks inspirerende gesprekken met aardbeienfilosoof Jan Robben. Jan gaat voor lekker, lekkerder, lekkerst. Dat is me inmiddels wel duidelijk na een rondje proeven van Lambada, Honeoye, Mara des Bois, Korona en ga zo maar even door. Die verwennerij moet toch uit te drukken zijn in overheerlijke jams?
De liefde voor het vak veroorzaakte een soort kruisbestuiving die Jan naar het westen van Nederland deed rijden om mij te overstelpen met aardbeien, alwaar ik klaar stond met potten en pannen om te experimenteren met jamrecepten. In september organiseerde Jan zelfs een dagje jam koken bij hem thuis in Oirschot, samen met culinair journaliste Nadia Zerouali, die haar Marokkaanse achtergrond in de strijd gooide om met verrassende ingrediënten te toveren.
Het resultaat was niet mis. Op het evenement KunsthalKOOKT in Rotterdam liet Jan zijn jams proeven aan liefhebbers van de fijne keuken. En met succes. Ik vrees dat veel bezoekers zijn aangestoken door het zeer besmettelijke jamvirus. De eerste potten met Jan’s aardbeienlekkers vinden inmiddels hun weg naar de consument.
Als dat geen toegevoegde waarde is op een prachtige zomer. Vraag het mijn kinderen. Ze hebben nog nooit zo veel en zulke lekkere aardbeien gegeten, nee, verzwolgen.
Veel en vaak schrijven over pure, gezonde en vooral lekkere producten heeft me aangestoken met een soort virus. Een virus dat er voor zorgt dat ik ook in mijn vrije tijd nog steeds bezig ben met mijn vak, maar dan net op een iets andere manier.
Het begrip ‘toegevoegde waarde’ is de afgelopen tien jaar het tuindersvak binnengeslopen om zich voorgoed te nestelen in de hersenen van ondernemers die zich willen onderscheiden van anderen. Soms leidt dat tot onverwachte projecten.
En zo stond ik plotseling jam te koken, na een reeks inspirerende gesprekken met aardbeienfilosoof Jan Robben. Jan gaat voor lekker, lekkerder, lekkerst. Dat is me inmiddels wel duidelijk na een rondje proeven van Lambada, Honeoye, Mara des Bois, Korona en ga zo maar even door. Die verwennerij moet toch uit te drukken zijn in overheerlijke jams?
De liefde voor het vak veroorzaakte een soort kruisbestuiving die Jan naar het westen van Nederland deed rijden om mij te overstelpen met aardbeien, alwaar ik klaar stond met potten en pannen om te experimenteren met jamrecepten. In september organiseerde Jan zelfs een dagje jam koken bij hem thuis in Oirschot, samen met culinair journaliste Nadia Zerouali, die haar Marokkaanse achtergrond in de strijd gooide om met verrassende ingrediënten te toveren.
Het resultaat was niet mis. Op het evenement KunsthalKOOKT in Rotterdam liet Jan zijn jams proeven aan liefhebbers van de fijne keuken. En met succes. Ik vrees dat veel bezoekers zijn aangestoken door het zeer besmettelijke jamvirus. De eerste potten met Jan’s aardbeienlekkers vinden inmiddels hun weg naar de consument.
Als dat geen toegevoegde waarde is op een prachtige zomer. Vraag het mijn kinderen. Ze hebben nog nooit zo veel en zulke lekkere aardbeien gegeten, nee, verzwolgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten