Lijnen

Sonja’s zoete marteling

Hoe vaak heb ik geprobeerd af te vallen? Ik weet het niet meer. Twee keer lukte het me –onder invloed van ernstige verliefdheid- een heel eind te komen. Vaker lukte het half. Ik geef het toe, het valt me zwaar om maandenlang te hongeren. Niet dat ik zo’n zoetekauw ben, maar het effect van minder eten is niet zo groot. Een zieke schildklier en veel zittend werk werken niet bepaald in mijn voordeel.

Twintig jaar geleden was ik gewend aan de Spartaanse methodes van Weight Watchers. Naar zo’n groepsgedoe ging ik niet, maar ik kopieerde de boekjes van mijn tante. Het lukte me om de vijftien kilo overgewicht met enige discipline kwijt te raken. Toch at ik lekker, kan ik mij herinneren.

Deze week stuitte ik op het tijdschrift SONJA. Door nieuwsgierigheid gedreven telde ik € 5,95 neer. Al jaren mopper ik op de gedweeë aanhang van mevrouw Bakker, maar het is toch belangrijk om dat gemier met feiten te onderbouwen. Niet? Mijn aandacht werd getrokken door een mooie reportage van dames in bikini, die ver boven de honderd kilo waren geweest. Hoewel ik nog niet zo diep ben gezonken werd ik er erg jaloers van. ’s Avonds viel ik ook nog in het televisieprogramma S.O.S. Sonja, waar mensen op hun knieën gingen om hun overwicht kwijt te raken. En het lukte ook nog.

Okay, dacht ik, gooi die vooroordelen overboord en doe mee. Dan weet je tenminste waarover je zeurt. Geef Sonja het voordeel van de twijfel en probeer eens wat ze zegt. Dus ging ik aan de slag.

Nu, die Noord-Hollandse diëten zijn erg nuchter en straf, zo blijkt. De eerste dag loop ik trillend door het huis. Ik zweef een beetje, merk ik. En ik voelde me lang niet lekker. Tussen de middag doe ik braaf mijn oefeningen op de crosstrainer.

“Niet van de lijstjes afwijken”, zegt Sonja. En ik beloof dat niet te doen voor het optimale effect. Ik haal dus alle light producten in huis, die ik doorgaans mijdt. Producten met keurige ‘Ik kies bewust’ logo’s. Vruchtenyoghurt met 0% vet en light chocolademelk. Je moet toch wat.

Die light producten zijn een verkeerde keuze, merk ik al snel. Je mag er dan wel een heleboel van opeten, maar ze zijn nogal opgeleukt met zoetstoffen. Yoghurt met kersen en een heleboel nepsuikers. Als je het eet valt het nog mee, maar de uren daarna proef je dat spul nog. Na twee dagen hangt er een constante smaak van mierzoet in mijn mond. En dat is tamelijk vervelend als je toch al nauwelijks mag eten. Ik ga dus op zoek naar de lijstjes met vervangende producten. Wat blijkt: ik mag best een glas karnemelk drinken in plaats van Optimel. Nu, ik raak zichtbaar opgelucht. En als ik de lijstjes verder doorneem blijken er nog heel wat andere mogelijkheden, zoals peperkoek in plaats van Liga Evergreen met kunstmatige appelsmaak.

Zo kan ik het leven toch weer aan. Toch vreemd, vraag ik mij af. Waarom moet het dieet van Sonja zo vol staan met ‘Ik kies bewust’ producten van de voedingsmiddelenindustrie? Zijn de tomaten, komkommers, radijsjes die zij voorschrijft niet voldoende? Of is onze generatie dusdanig gedegenereerd dat we alleen blij worden als producten zoet smaken? Heeft de voedingsmiddelenindustrie Sonja verstikkend omarmd of andersom? Of is zij echt zo naïef als ze er uit ziet?

In ieder geval ga ik mijn volgende yoghurt drankje vrolijk maken met vers rood fruit zonder kunstmatige kleur- en zoetstoffen. En die suiker, die denk ik er wel bij.
O ja, Sonja’s dieet werkt wel. De eerste kilo’s vliegen er af. Hoewel ik hier als een slappe vaatdoek rond loop begint mijn buikomvang weer wat te krimpen. Hoe lang ik dit vol hou? Geen idee. Dit is het lot van de vrouw met het zwakke vlees. Vooruit met de geit, zelfs Erica en Hanneke zijn slank geworden.

WORDT VERVOLGD!