Libelle Zomerweek, o wat erg!
Als ik ergens niet van hou dan zijn het mensenmassa’s. In het bijzonder vrouwenmassa’s. Mannenmassa’s ben ik gewend. Vind ik persoonlijk gezellig en relaxed. Mannen praten, doen zaken, drinken een biertje en vertellen een schuine grap. Vrouwen –hoe moet ik dat zeggen- gaan zo super op hun doel af. Of hysterisch uitgelaten, of zo vreselijk serieus.
Gisteren bezocht ik de Libelle Zomerweek om zo eens rond te kijken hoe onze Nederlandse telers hun verse producten promoten. En dat doen ze massaal, kan ik u zeggen. Tuinders doen hun gloeiende best om consumenten iets bij te brengen over hun teeltprestaties. Laten keer op keer zien hoe vers, hoe lekker en vooral hoe bijzonder groenten en fruit eigenlijk zijn.
Bijzonder? Nee, gewoon goed. Maar de dames van de Libelle Zomerweek zien helaas die kwaliteit niet altijd op de plaatsen waar zij hamsteren. Dus proberen tuinders die lange keten in te korten en zoeken het directe contact. Reuze dankbaar, hoorde ik gisteren. De dames gingen met tassen vol groenten en fruit huiswaarts.
Zelf hielp ik een tijd Jan Robben, die er zijn aardbeien aan de vrouw bracht. Gelukkig stond ik aan de goede kant van de toonbank, alwaar ik de zwermen Libelles langs zag zweven en me even kon onttrekken aan mijn massafobie. Uitpuilende bigshoppers bepaalden mijn uitzicht.
Is dit de definitie van de consument?, vroeg ik me af. Mij viel het op dat deze afspiegeling van de gemiddelde huisvrouw, over het algemeen jaren ouder dan Libelle ons wil doen geloven, eigenlijk alles te duur vindt. De aanpalende ‘kleinste soepfabriek’, verkocht geen pot. Wel wilden de dames proeven, proeven en proeven. Als het maar gratis was of minstens een koopje.
Dat het agf-paviljoen goede zaken deed, verbaasde me niet. Tasty Tom evenmin. Een prachtige, met tomaten bedrukte bigshopper met een trosje verse tomaten kostte er 1,99. Geen geld dus. Mijn mond zakte open, toen ik mijn weg banend naar de uitgang ook zo’n tas kocht. Ja, ja, ik zwichtte voor die mooie presentatie.
Ik ben echt blij dat dit soort evenementen niet de hoofdbron vormen voor mijn redactionele stukjes. De vakbeurzen liggen me een stuk beter.
Als ik ergens niet van hou dan zijn het mensenmassa’s. In het bijzonder vrouwenmassa’s. Mannenmassa’s ben ik gewend. Vind ik persoonlijk gezellig en relaxed. Mannen praten, doen zaken, drinken een biertje en vertellen een schuine grap. Vrouwen –hoe moet ik dat zeggen- gaan zo super op hun doel af. Of hysterisch uitgelaten, of zo vreselijk serieus.
Gisteren bezocht ik de Libelle Zomerweek om zo eens rond te kijken hoe onze Nederlandse telers hun verse producten promoten. En dat doen ze massaal, kan ik u zeggen. Tuinders doen hun gloeiende best om consumenten iets bij te brengen over hun teeltprestaties. Laten keer op keer zien hoe vers, hoe lekker en vooral hoe bijzonder groenten en fruit eigenlijk zijn.
Bijzonder? Nee, gewoon goed. Maar de dames van de Libelle Zomerweek zien helaas die kwaliteit niet altijd op de plaatsen waar zij hamsteren. Dus proberen tuinders die lange keten in te korten en zoeken het directe contact. Reuze dankbaar, hoorde ik gisteren. De dames gingen met tassen vol groenten en fruit huiswaarts.
Zelf hielp ik een tijd Jan Robben, die er zijn aardbeien aan de vrouw bracht. Gelukkig stond ik aan de goede kant van de toonbank, alwaar ik de zwermen Libelles langs zag zweven en me even kon onttrekken aan mijn massafobie. Uitpuilende bigshoppers bepaalden mijn uitzicht.
Is dit de definitie van de consument?, vroeg ik me af. Mij viel het op dat deze afspiegeling van de gemiddelde huisvrouw, over het algemeen jaren ouder dan Libelle ons wil doen geloven, eigenlijk alles te duur vindt. De aanpalende ‘kleinste soepfabriek’, verkocht geen pot. Wel wilden de dames proeven, proeven en proeven. Als het maar gratis was of minstens een koopje.
Dat het agf-paviljoen goede zaken deed, verbaasde me niet. Tasty Tom evenmin. Een prachtige, met tomaten bedrukte bigshopper met een trosje verse tomaten kostte er 1,99. Geen geld dus. Mijn mond zakte open, toen ik mijn weg banend naar de uitgang ook zo’n tas kocht. Ja, ja, ik zwichtte voor die mooie presentatie.
Ik ben echt blij dat dit soort evenementen niet de hoofdbron vormen voor mijn redactionele stukjes. De vakbeurzen liggen me een stuk beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten