maandag, april 23, 2012

Mobiel drama

Waarom heet ik geen Youp (deel II)

@KPNwebcare grijpt in

Vanmorgen nam @KPNwebcare contact met me op naar aanleiding van mijn weblog. Na enig heen en weer getwitter heeft Menno van @KPNwebcare ook dit tweede incident helpen oplossen. De rekening is grotendeels kwijtgescholden. Inmiddels heeft mijn dochter een (kleine) databundel gekregen, zodat dit niet nog eens gebeurt.
Ik ben natuurlijk opgelucht dat dit probleem uit de wereld is, maar een knagend gevoel blijft hangen. Ik raad KPN aan om proactief met klanten om te gaan. Als er een plotseling hoog verbruik is geconstateerd kun je een klant een alternatief bieden in de vorm van een ander, passend abonnement. Een goed voorbeeld daarvan is de Amerikaanse provider in mijn verhaal die dit wel doet. Daarmee houd je tevreden klanten. 
Mij schoot deze rekening heel erg in het verkeerde keelgat omdat we diezelfde dag werden gebeld door een dame van KPN met de zoveelste voordeelaanbieding voor mobiele telefonie om nog goedkoper te bellen. 

zaterdag, april 21, 2012

Mobiel drama


Waarom heet ik geen Youp?

Wat Youp met T-Mobile heeft, heb ik met KPN. Alleen heet ik geen Youp en de telefonistes van KPN hoeven tegenover mij geen inlevingsvermogen te tonen. Ze houden koeltjes vast aan hun voorgekauwde leveringsvoorwaarden en hebben hun assertiviteitstraining met succes afgerond. Of gewoon een bord voor hun kop.

Mijn dochter van twaalf was dolblij toen zij een gratis mobiel telefoontje in haar hand gedrukt kreeg. Eindelijk lekker cool het internet op. Alleen stak ik daar een stokje voor: ze kreeg een sim-only abonnement van KPN(Hi) en mocht binnenshuis via onze wifi surfen. Ik heb tenslotte al twee kinderen, die al dan niet gesubsidieerd door moeder via T-Mobile het web op gaan. Duur zat, dacht ik zo.

Had ik maar nooit zo geredeneerd en was ik maar niet zo klakkeloos naar KPN gestapt. Maar ja, als je al meer dan twintig jaar zowel zakelijk als privé bij dezelfde telefoonmaatschappij zit, verwacht je geen problemen. Zo dacht ik in mijn naïviteit. Tot er begin december een rekening op de deurmat viel van € 962,08 die meteen ook even automatisch van mijn rekening werd afgetrokken. Ik schrok behoorlijk. Wat was er mis gegaan? Een klein onderzoekje op het mobieltje van mijn dochter wees uit: vermoedelijk door push berichten was het ding van onze wifi op data roaming gesprongen. Maar liefst 382 Mb had ze binnengehaald voor het lieve bedrag van ruim € 2,00 per Mb. Bij dezelfde maatschappij ook verkrijgbaar voor € 7,50 per maand in de vorm van een bundel. Een vreemde tariefstructuur, dunkt me.

Daar moet toch iets aan te doen zijn, was mijn reactie. Dit is een misverstand. Verbaasd en oprecht vriendelijk belde ik de dames van de klantenservice om vervolgens bits terecht gewezen te worden. Had ik maar een ander abonnement met bundel moeten kiezen. Dat had ik juist niet gedaan om de kosten van mijn gezin een beetje beheersbaar te houden. Wat me eigenlijk nog het meeste stak is dat KPN precies weet wat wij als gezin maandelijks consumeren en netjes tijdig betalen, maar mij helemaal niet wees op deze toch wel schokkende plotselinge onregelmatigheid in mijn bestedingen. Mijn bank doet dat namelijk wel, zeker als ze vermoeden dat mijn pasje is geskimd of mijn kreditcardnummer blijkt gehacked.

Aan de andere kant van de oceaan overkwam mijn zus ongeveer hetzelfde. Toen zij per ongeluk teveel Mb’s binnen haalde via haar mobiele telefoon belde haar provider meteen op: “Mevrouw, uw rekening loopt nu wel heel erg op. Mag ik u adviseren een ander abonnement af te sluiten met een bundel? Dan laten we deze rekening vervallen en maken er meteen een ander abonnement van.” Zo doen ze dat in Amerika. En ik moet zeggen dat die service me erg aanspreekt.

Ik kreeg dus weinig compassie van onze Hollandse KPN-dames. Wacht eens even, dacht ik. Laat ik het eens via twitter proberen KPN te bereiken. KNP reageerde natuurlijk niet, want die zijn allang niet meer bang voor twitterpubliciteit. Wel een bevriend twitteraar, die me er op wees dat hem hetzelfde was overkomen en hem een rekening was kwijtgescholden. Van hem kreeg ik een direct mailadres. Ik schreef een tamelijk overtuigende brief –een kind van twaalf kent nu eenmaal niet alle instellingen van een telefoon- en wonder boven wonder kreeg ik meteen een antwoord. Eenmalig werd me het bedrag kwijtgescholden, op honderd euro na. Of ik nooit meer zo onvoorzichtig wilde zijn.

Ik was enorm opgelucht. Een klein sprongetje in de lucht deed ik. Na een dubbele inspectie van het mobieltje van mijn dochter gaf ik het ding terug aan haar. Voortaan op de wifi laten staan, droeg ik haar op. En dat zou ze doen.

Het ging heel even goed, tot de rekening van maart in de bus viel. Deze keer ging het om € 541,25 en het bedrag was ook weer direct van mijn rekening afgeschreven. En ja hoor, bij nadere inspectie van het mobieltje van mijn dochter bleek het ding weer op data roaming te zijn gesprongen. Op dat moment ging mijn echtgenoot door het lint. Hij zou eens even bellen met de klantenservice. Ik dacht nog: dit is een zinloze actie, maar je weet het nooit. Ze leggen de schuld toch bij ons. Een half uur heb ik hem boven horen razen en tieren tegen de zoveelste juf aan de lijn. Hij zou teruggebeld worden. Iets dat tot op de dag van vandaag niet is gebeurd.

Ik draaide de automatische betaling terug. Niet dat ik in de veronderstelling was dat ik onder dit bedrag uit zou komen, maar gewoonweg uit nieuwsgierigheid wat er zou gaan gebeuren. Een tijd lang hoorde ik niets tot uiteindelijk vandaag een aanmaning in de bus viel. Een paar citaten:

‘Ondanks de herinnering die we je hebben gestuurd (welke?), heb je nog steeds niet betaald. Betaal je niet of na de vervaldatum dan zullen we je mobiele telefoonaansluiting volledig afsluiten waarna heraansluiting niet meer mogelijk is. Bovendien melden we je aan bij .... Gevolg van registratie kan zijn, dat je in de toekomst geen nieuw abonnement meer kunt afsluiten! Groeten van Hi.’

Natuurlijk zal ik die factuur een keer moeten betalen. Ik ben alleen ernstig verbaasd over de manier waarop ik wordt behandeld. KNP, die per maand een flink bedrag van ons beurt, is natuurlijk een klant kwijt. Voor zover hen dat iets uitmaakt. Zodra onze contracten zijn verlopen gaan we fijn naar T-Mobile, waar onze andere kinderen geen enkel probleem hebben. Het is maar dat u het weet.

Er is nog niet veel veranderd bij andere telefoonaanbieders sinds het moment dat Youp T-Mobile aan de schandpaal nagelde. Mededogen en klantgerichtheid zijn nog ver te zoeken. Onze dochter durft haar mobieltje niet meer aan te raken. Wij ook niet.



dinsdag, april 10, 2012

Succulenten


Jan en Liesbeth Arkesteijn zijn tevreden telers:
‘Een dag niet geplant, is een dag niet geleefd’

Wijnneusjes, vetertjes, Jan Arkesteijn heeft voor elk vetplantje een toepasselijke naam. Samen met zijn vrouw Liesbeth vermeerdert en teelt hij Echeveria, Aloë en Sedum en levert ze af als halfwasproduct voor andere bedrijven. Dat loopt goed, vindt hij. Behoefte aan opschaling heeft hij niet.

In de bedrijfsruimte zijn Anouk en Mareille Arkesteijn vanmorgen bezig met het sorteren en uitzoeken van zaaibakken met Aloë. Na het lostrekken moeten de planten een paar dagen indrogen, voordat ze worden opgepot. Als dit niet gebeurt, groeien ze niet weg, maar verrotten ze. Dat betekent veel uitval.
Hun vader, Jan Arkesteijn, heeft vanmorgen hoofdpijn. Afgelopen weekend betrapte hij inbrekers bij de nieuwbouw van de overburen. Voor dat hij het wist kreeg hij een stalen 51-er tegen zijn hoofd, waarbij hij de klap nog net kon opvangen met zijn schouder. Het was misschien een impulsieve daad om op onderzoek uit te gaan, maar zulke praktijken druisen in tegen zijn aard. “Dat laat je toch niet zomaar gebeuren”, vindt hij. Het was een hele klopjacht in Nootdorp, maar gelukkig zitten de twee daders inmiddels vast.

Breed assortiment
Achter de naam MicroFlora in Nootdorp gaat een zeer gespecialiseerd bedrijf schuil dat zo’n dertig verschillende soorten succulenten opkweekt tot halfwas product. Het gaat met name om Echeveria, Aloë en Sedum, maar er zijn meer soorten. Het is een breed assortiment, dat is afgestemd op de wensen van hun afnemers. Jan en zijn vrouw Liesbeth hebben in totaal 6.000 m2 glas en kunnen samen het werk goed aan. Als hun dochters even niet studeren of voor opdrachten buitenshuis zijn, springen ze bij. Er hangt een gemoedelijke sfeer.

Van rozen naar vetplanten
Hoe ze ooit in de succulenten terecht kwamen is een heel verhaal. Arkesteijn had een rozenbedrijf van 4.000 m2 aan de Lookwatering in Den Hoorn. Hoewel hij verknocht was aan de rozenteelt werd rond 1995 duidelijk dat zijn bedrijf niet mee kon in de schaalvergroting die bij rozen doorzette. Aangemoedigd door een kennis zette hij daarom de eerste zaaikisten met vetplanten neer. “Nooit meer heb ik zulke mooie zaailingen gehad als toen”, vertelt hij. “Dat kwam voornamelijk door de klimaatomstandigheden in de rozen. Lekker warm.” Het project beviel zo goed dat hij de rozen verruilde voor succulenten.

Van Den Hoorn naar Nootdorp
Rond de eeuwwisseling werd de familie uitgekocht, vanwege ontwikkeling van de afvalwaterzuiveringsinstallatie in de Harnaschpolder. Arkesteijn moest uitkijken naar een nieuw bedrijf. Dat was een gevoelig punt, want de familie was echt gesetteld in Den Hoorn. Uiteindelijk vonden ze een chrysantenbedrijf van ruim 1 ha aan de Nieuwkoopseweg in Nootdorp. Aangezien het voor hun doen groot genoeg was, braken ze wat glas af. De teler trok anti-worteldoek door de hele kas en liet stalen tafels lassen. Op deze tafels liggen dikke tempexplaten als ondergrond voor de potjes.
Op het achterste stuk van het bedrijf is nu ruimte voor een paard en een kleine kudde alpaca’s. De alpaca’s zijn een hobby van Liesbeth, die deze samen met één van haar dochters wilde uitbouwen tot een kleine fokkerij. Maar helaas verloopt de handel in deze dieren momenteel niet zo vlot. Ze overweegt nu of ze ermee door zal gaan of misschien gaat afstoten.

Halfwas planten
Sinds het verdwijnen van de rozen komt Arkesteijn nog maar weinig op de veiling. Vanaf het moment van de overstap wist hij zijn halfmateriaal op andere wijze te verkopen. Zo is er een goede band met Hans Ammerlaan van het Bleiswijkse Ovata. Een groot deel van het assortiment is afgestemd op de wensen van dit bedrijf, die de planten afkweekt en verhandelt. De teler heeft zo meerdere afnemers voor zijn materiaal.
“Eigenlijk zou ik weer wat vaker op de veiling moeten komen”, denkt hij hardop. Wandelend door het bedrijf staan er ook proefjes met gemengde bakjes met miniplantjes. Daarmee onderzoekt hij welke combinatie de meest aantrekkelijke is.

Water geven luistert nauw
Hoewel vetplanten anders suggereren, is het telen ervan precisiewerk. Met name het water geven luistert nauw. De teler geeft zijn planten handmatig water en moppert als hij een plekje ziet waar wat lekkage is geweest. De planten blijken erg gevoelig voor Botrytis.
Water geven luistert nauw. “Aloë’s kunnen scheuren als ze te veel water krijgen”, legt hij uit. Hetzelfde geldt voor de luchtvochtigheid in de kas. Smet ligt altijd op de loer. Arkesteijn neemt zijn taak zo serieus dat hij eigenlijk nooit vakantie neemt. De keren dat hij in het buitenland verbleef, belde hij drie keer per dag naar huis om te controleren wat de raamstand was. Maar eigenlijk komt het er op neer dat hij het liefst op de tuin is tussen zijn planten. Onder het motto ‘een dag niet gepoot is een dag niet geleefd’ doet hij dagelijks zijn taak.

Moerplanten
In het achterste deel van de kas staan de moerplanten. Daar staan de crassula’s vrolijk te bloeien tot grote vreugde van de Nootdorpse populatie kwikstaartjes die er graag hun nestje bouwen als ze de kans krijgen.
Succulenten worden gezaaid of vegetatief vermeerderd. De kleurrijke Echeveria ‘Parel van Neurenberg’ wordt bijvoorbeeld vermeerderd door de afzonderlijke blaadjes in een grondmengsel te steken, waarna zich langs de randen kleine planten ontwikkelen. En zo geldt het voor veel succulenten. Zijn de jonge planten eenmaal opgepot dan staan ze gemiddeld negen maanden op het bedrijf, waarna ze weg gaan naar een teler die ze afkweekt.