dinsdag, november 30, 2010

Copyright


Stinkende zaakjes

Het is hier al drie weken niet pluis in huis. Het stinkt. En niet zo’n klein beetje. Het begon met een vervelend pedant luchtje, waarbij je al snel denkt dat de kat ergens een dode muis heeft verstopt. Maar het werd erger en zwol in mijn beleving aan tot de proporties van een dood nijlpaard. In een gezamenlijk project van alle gezinsleden kwamen wij tot de conclusie dat de locatie kamer, keuken moest zijn. Dus alles ging op z’n kop. Onder de bank, in de kastjes, in de bloempotten, ja, zelfs de plint van de keuken ging er af. Niets te vinden. Geen enkele aanwijzing. Ik was dus aardig chagrijnig. Al een tijdje.




zaterdag, november 20, 2010

Paprika

Tas-toe zit in de finale van de Smaak van Nederland 2010. Een gesprek met de finalisten.


Marieke Tas en Ad van der Kleij:
‘Paprika’s zijn uitstekend geschikt voor nieuwe toepassingen’
Niet voor de bulk gaan, maar specialiseren is de missie van Marieke tas en Ad van der Kleij. Zij behoren tot de groep telers die bewust kiest voor differentiatie in producten en een band opbouwen met afnemers en consumenten. Het nieuwe merk Tas-Toe is zojuist geboren.
Verhuizen van het westen des lands naar het oosten is geen voor de hand liggende stap. Marieke Tas en haar man Ad van der Kleij dachten daar anders over. In 2004 zochten zij een betaalbare kavel en reisden het hele land af. Zeeland trok hen niet aan, maar in Bemmel voelde het beter. ‘We hebben lang gezocht naar een geschikte locatie en de mensen hier zijn vriendelijk en open. Dat spreekt ons aan.’ Dus bouwden zij hun bedrijf van 3,4 ha. Niet klein, maar ook niet supergroot. Samen met andere glastuinbouwbedrijven vormen ze tuinbouwcluster Bergerden, waar wordt samengewerkt op gebied van energie en water.

zondag, november 14, 2010

Rabobank














‘Producenten moeten harde afspraken maken met elkaar’

Rabobank Nederland heeft als geen ander inzicht in de werkelijke bedrijfsresultaten op de glastuinbouwbedrijven. De bank is bezorgd over het stagneren van een structurele verbetering van afzet. Dick Oosthoek, afdelingsdirecteur Akker- en Tuinbouw bij deze bank, roept de sector op meer afspraken te maken in franchise-verband, in plaats van elkaar te beconcurreren op schaalgrootte. Groot en klein kunnen zo in goede harmonie naast elkaar bestaan.
Consolidatie. Dat is de periode waarin de glastuinbouw nu verkeert. Na jaren van opportunistische schaalvergroting kan het niet anders dat de sector een nieuw evenwicht moet vinden.
De Rabobank, die jarenlang schaalvergroting financierde, heeft duidelijk laten merken dat bedrijven hun eigen vermogenspositie moeten opkrikken naar 25% voordat er weer sprake kan zijn van gezond investeren. Dat kan nog een paar jaar duren na de moeizame prijsvorming van voorgaande jaren en vervolgens het interen op het eigen vermogen.
De bank sprak in haar jongste glasgroentenvisie ‘Beter met minder’ over franchise als mogelijk hulpmiddel om de tuinbouw weer versterking te bieden. Maar wat betekent dat nu precies?
Dick Oosthoek ontvouwt zijn gedachten over franchise. Dat doet hij in een vestiging van Hornbach, een beursgenoteerd familiebedrijf, waar bijvoorbeeld bollenkwekers aan een vorm van schapbeheer van de droogverkoop van hun bollen doen en diverse sierteeltproducten hun eindbestemming vinden.

maandag, november 08, 2010

Giftmeter







Giftig op Radar
Aan wie bewijst Radar een dienst door onjuiste en eenzijdige informatie in de ether te slingeren? Moeten tuinders nu ageren of hun mond houden?
Geachte redactie van Radar,
Oei, wat heb ik me geërgerd aan uw uitzending op maandag 1 november j.l.. Daarin liet u uitgebreid de mensen achter de site www.weetwatjeeet.nl , namelijk Milieudefensie, Natuur&Milieu en Foodwatch aan het woord, over hun ‘spectaculaire’ constatering dat de afname van gif op groenten en fruit stagneert. Het aantal wetsoverschrijdingen zou zijn toegenomen en in sommige gevallen zou er zelfs gevaar zijn voor jonge kinderen. Dat alles gebaseerd op de cijfers die de nVWA (nieuwe Voedsel en Waren Autoriteit) jaarlijks naar buiten brengt en zelf niet als alarmerend bestempelde.
Toetsen
Kennelijk vond u het niet nodig om de inhoud van het bericht van uw tipgever te toetsen op juistheid, zoals een goede redactie betaamt. In plaats daarvan benaderde u C1000, die dit jaar het minst goed scoorde op de gifmeter. Dat deze organisatie bedankte voor de eer om in uw programma aanwezig te zijn is eigenlijk wel begrijpelijk. Maar dat u vervolgens weigerde om brancheorganisatie CBL (Centraal Bureau Levensmiddelenhandel) aan het woord te laten valt me vies tegen. Daardoor ontstond een potje slechte journalistiek van hoor zonder wederhoor.
Ageren of mond houden? LTO koos ervoor om het onderwerp ter sprake te brengen in het ronde tafelgesprek met kamerleden, wat natuurlijk heel nuttig is maar weinig geruststellende informatie naar consumenten oplevert. Consumenten, die na het zien van uw programma toch wel enigszins in vertwijfeling achter bleven. Zo bleek ook wel uit de straatinterviews die het item moesten sieren. Ik vraag me dus af wie met deze informatie gediend is.
Uitdaging
Hierbij daag ik u uit uw huiswerk opnieuw te maken. Laat deskundigen op gebied van gewasbescherming aan het woord om eens uit te leggen hoe gevaarlijk de resten werkelijk zijn die op groenten en fruit kunnen voorkomen. Verdiep u in de teeltwijzen van al die producten van verschillende herkomst die u in één adem noemt en breng het werkelijke verhaal in het belang van uw kijkers. Ik durf te wedden dat u geen tegenwerking zal ontmoeten, want al die mensen die dagelijks bezig zijn met groenten en fruit hebben niets te verbergen. Alhoewel, ze zijn inmiddels wel op hun hoede door uw handelen.
Pakt u dat op, dan verdient u misschien uw reputatie terug als kritische kijker op consumentenzaken, want wat mij betreft bent u flink door de fruitmand gezakt.

zondag, november 07, 2010

Wespen



























Woedende wespen
In mijn tuin staat een oude, houten regenton zonder bodem. Daar gooi ik altijd plantenresten in en wat stro met kippenmest. Na verloop van tijd heb ik dan een hoopje compost. Het is niet veel, maar best mooi spul. Ik ben er altijd een beetje verwonderd over, zeker als ik de boel los maak en de compost lekker ruikt.
Vorige week gooide ik nog een bloempot leeg met verlepte geraniums. Zo, achteloos. Huppekee. Maar voor ik er erg in had ik een steek te pakken van een woeste wesp, omdat ik onwetend zijn territorium betrad. Au! Snel naar binnen om mijn duim te verzorgen. Deze keer was de steek zo pittig dat ik een tijd lang met een coldpack heb rondgelopen.
Bij mij werkt pijn als een rode lap op een stier. Die wesp woest, ik ook woest. Er bleek een heel volk rond te zwermen en wel twee meter naast mijn schuifpui. Ik naar de schuur, alwaar een potje staat met een zeer effectief antiwespen goedje. Een theelepeltje poeder voor de ingang en afwachten maar.
Dat wachten duurde best lang. Gisterenmiddag ging ik weer eens op inspectie. Na het schudden van de ton was er toch weinig leven meer te bespeuren. Tijd voor mijn zoete wraak.
De ton leegscheppen dus. Laagje voor laagje moest alle compost er uit. En uiteindelijk zat zo’n halve meter diep een nest van zo’n vijftien centimeter doorsnee. Af en toe vloog er nog een suffe wesp uit, maar snelheid zat er niet meer in. Met een schep heb ik het nest uit de ton gehaald om het eens rustig te bestuderen. Het was eigenlijk meer een flat dan een nest, met drie verdiepingen. Kunstig aan elkaar gekauwd met heuse pilaren. Werkelijk een hoogstandje. Jammer alleen dat de bewoners van die aso’s zijn.
Ik heb wat foto’s gemaakt van het exterieur en interieur, die zo op Funda kunnen. Helaas is de woning niet te huur of te koop. Met een fikse zwaai heb ik het nest in de sloot gegooid. Ziezo. Ik heb geen zin in krakers, die volgend jaar een leegstaand nest in gebruik nemen.