donderdag, mei 26, 2011

Eendjes

Hoe gaat het met de eendjes? 



zondag, mei 22, 2011

Reünie


Reünie Eben Haëzer School Monster

Anders dan de rest. Niet van het dorp. Zij van ‘over het bruggetje bij de geitenwei’ met die rode kat die zoveel vis at. Beetje eenling. Nogal artistiek. Altijd bezig met tekenen.

Dat ik rood haar had, sproeten, foute bril, scheve tanden, niet snel was met gym en een beetje te dik –al die dingen die me destijds onzeker en verlegen maakten- was iedereen vergeten. “Stomme bril? Welnee, die was hartstikke hip. En bij jou thuis was het zo leuk en gezellig. Ja, behalve die keer dat je moeder rode bietensalade maakte op je verjaardag. Dat was wat minder. Dat vonden wij maar vreemd en vies.”

Allemaal zijn we dit jaar vijftig geworden met gezinnen en opgroeiende kinderen die aanmerkelijk meer kansen krijgen dan wij. Wij keken gisteren met volwassen ogen terug op die pittig christelijke lagere schooltijd. Zo’n compleet ander beeld dan in mijn hersens is opgeslagen. Schoolfoto’s en poëzie-albums kwamen tevoorschijn, versjes werden hardop voorgelezen. Opvallend waren de goede herinneringen aan de dingen die we destijds maar suf en vervelend vonden, zoals twee uur lang breien bij juf ‘Muis’ of met z’n allen in de bus naar Den Haag om te leren zwemmen in dat koude en enge Regentessenbad.

Gemeenschappelijke deler was toch wel de tijd van wederopbouw. Onze ouders hadden het niet breed en sommige gezinnen waren wel erg omvangrijk. Als kinderen hadden we gewoon te gehoorzamen. Velen kwamen uit middenstandsgezinnen en moesten eigenlijk als vanzelfsprekend thuis veel bijspringen. Met z’n allen waren we jaloers op het meisje dat altijd mooie jurkjes droeg. Studeren? Dat was voor een enkeling weggelegd. Hoewel veel kinderen met gemak HAVO of VWO hadden kunnen halen kozen hun ouders voor de MAVO, die op veilige afstand van de kerktoren stond. Voor de HAVO moest je naar het boze, gevaarlijke Den Haag fietsen.

Opvallend veel klasgenoten wonen nog in Monster, slechts een enkeling vloog uit. Het is dus niet vreemd dat ik na die tijd niemand meer terug heb gezien. Ik ging naar de middelbare school in ’s-Gravenzande. Het was dus best een openbaring om gisteren het overgrote deel van mijn klas direct te herkennen. Tot in de details. Een trekje van een mond, een schaterlach en vooral hun stemmen.  



maandag, mei 16, 2011

Trotse Tuinders





-------------------------------------------------------  Start persbericht   -------------------------------------------------
          Aanmelding Trotse Tuinders Kalender van start
Maandag mei 2011
Vanaf deze week heeft de Trotse Tuinders Kalender een eigen site. Op www.trotsetuinders.nl kan iedereen een tuinder nomineren die de titel Trotse Tuinder mag dragen. Een deskundige jury zal uit de foto’s en motivaties twaalf tuinders uit heel Nederland kiezen die samen met hun producten model staan voor de eerste Trotse Tuinders Kalender die eind dit jaar uit komt.
De Trotse Tuinders Kalender is een luxe kalender, uitgevoerd op A2 formaat (42 x 59,4 cm), met een oplage van 1.000 tot 2.500 exemplaren (dit kan uitgroeien). Het is een collectors item dat wordt verspreid onder sponsors en andere doelgroepen. Op de foto’s staan ondernemers die een voorbeeld zijn voor de tuinbouw, telers van groente, fruit of sierteeltproducten, in een evenwichtige verhouding.
Initiatiefnemers van de Trotse Tuinders Kalender 2012 zijn Esther van Geest (accountmanager bij D.C. van Geest) John van Uffelen (verkoper Peter van der Plas), Pieternel van Velden (tekstschrijver en journalist),  Pauline Verhagen (telersvereniging Prominent) en Digna van Zanten (zelfstandig communicatieadviseur).
Het idee voor een kalender ontstond op Twitter. Inmiddels heeft het twitteraccount @TrotseTuinders meer 350 volgers en ondersteunen veel sponsors dit initiatief. Tuinders zijn namelijk al jaren trots op hun bedrijf, hun noeste arbeid en hun producten. De tijd is rijp, zo vinden de initiatiefnemers, om dit te bevestigen met een Pirelli-waardige kalender. “Tuinders van nu zijn namelijk geen anonieme telers die zich verschuilen achter hun producten, maar zij vertonen hun gezicht op consumentenbeurzen, websites en verpakkingen van hun producten. Met de Trotse Tuinders Kalender willen wij een bijdrage leveren aan de opbouw van een positief imago en tuinders uitdagen om een dialoog aan te gaan met afnemers en consumenten.”
Kent u een tuinder die in uw ogen kalender waardig is, meld hem of haar aan op de site. Wilt u dit initiatief als sponsor ondersteunen, neem dan contact op met het secretariaat. Uw respons bepaalt het succes van de Trotse Tuinders.
Meer informatie over de Trots Tuinders Kalender volgt uiteraard via diverse (social) media en op www.trotsetuinders.nl. Suggesties zijn van harte welkom. Wij zijn ook te vinden op Twitter: @TrotseTuinders @s_ter @Kwekpetervdplas @pieternelvv @promtomatoes of @DignavanZanten.

-------------------------------------------------------  Einde persbericht   -------------------------------------------------

vrijdag, mei 13, 2011

Aardbeien



Violinde lust alleen aardbeien met slagroom

In de schuur voor de kas komt me de geur van rijpe aardbeien al tegemoet. Aardbeien, rijen dik, hangen te wachten tot vaardige handen ze één voor één plukken. “Kijk, zo eentje met een scheurtje van boven is het zoetst”, vertelt een aardige dame die aan het oogsten is. Ze plukt een hele grote die ze me toe stopt. Wow, die smaakt heerlijk. Helemaal geen slagroom nodig.

Op mijn reis door Noord-Holland ben ik heel even gestopt bij Frits en Amanda Vriend in Benningbroek, die in de kas, in tunnels en buiten het overbekende aardbeienras Elsanta telen. Laat het nu ongeveer de drukste dag in het jaar zijn als Amanda me met uitgestoken hand tegemoet komt. Van Frits zie ik alleen zijn benen. Hij plukt ijverig door.

Bijna biologisch
Amanda laat me de kwekerij zien. In drie kassen hangen de aardbeien op zwevende goten. Ze zijn vorige zomer geplant en hebben in het najaar al wat vruchten gegeven. In de winter gingen de planten onder invloed van minder licht en lage temperatuur in rust om in het vroege voorjaar los te barsten met een explosie aan vruchten. Hommels zoemen rond om de bloemetjes te bevruchten. Ziekten en plagen worden bestreden met biologische bestrijders. Eigenlijk mag je het bijna een biologische teelt noemen. Buiten staan plastic tunnels, naar Belgisch voorbeeld. Daar groeien aardbeien die zonder verwarming de loop van de natuur volgen en dus later rijp zijn dan binnen. Dan zijn er ook nog wat aardbeien op stellingen in de open lucht, die nog wat later in productie raken. En zo kan de familie Vriend een groot deel van het jaar rijpe vruchten plukken.

Warme aprilmaand
Aan de koffietafel praten we nog even na als Frits ook aanschuift. “Gewoonlijk volgen kasaardbeien en buitenteelt elkaar netjes op, maar de warme maand april gooit dit jaar alles op z’n kop”, vertelt hij. Nog volop productie in de kas, maar ook al de eerste rode vruchten in de tunnels. De verhoogde aanvoer van aardbeien zorgt er voor dat de prijzen naar beneden duikelen. Deze week € 1,30 per bakje van 500 gram op de veiling, terwijl de kostprijs op € 1,50 ligt. Dat moet niet lang zo door gaan anders loont het niet om de aardbeien in de tunnels te plukken. Natuurlijk hebben ze eerder in het seizoen wel betere prijzen gevangen, maar nu ligt de productie veel hoger. Het lijkt geen gemakkelijk seizoen te worden.

Sprookjeswonderland
Gelukkig heeft de familie Vriend een mooie neveninkomst gevonden. Toen Amanda een paar jaar geleden met haar kinderen naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen ging, bezocht ze de voorstelling van Prinses Violinde, die alleen maar aardbeien met slagroom lustte. Dat zette haar aan het denken. Ze stelde voor om op het park aardbeien met slagroom te verkopen. Dat voorstel sloeg aan en sindsdien heeft ze een eigen kraampje op het park, waar een medewerker dag in dag uit aardbeien met slagroom verkoopt. Kijk, dat is een voltreffer. Geen veiling, handel en tussenschakels, maar een leuke marge door rechtstreekse verkoop. Vandaar dat Amanda me vertelt dat het hen tamelijk goed gaat, hoewel ze er heel hard voor moeten werken. Uiteraard geldt dit voor een bescheiden deel van de productie. De rest gaat op transport naar Fruitmasters in Geldermalsen.
Als binnenkort de weg voor hun huis na grondige renovatie weer open gaat kan ze ook weer rekenen op goede verkoop aan huis. Want dat was een flinke streep door de rekening. Al maanden is de doorgaande weg afgesloten en ligt de huisverkoop achter. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Marges in de keten
In de aanloop naar de discussie over marges in de keten is het bedrijf van Vriend een voorbeeld van vindingrijkheid. Was Violinde niet op hun pad gekomen zouden ze er wel eens heel anders voor kunnen staan. Ook Frits en Amanda hebben op het punt gestaan hun bedrijf te vernieuwen en op te schalen, maar gezien de slechte rendementen in de tuinbouwsector maken ze pas op de plaats.


Management


Han Mesters en Bernd Feenstra over menselijk kapitaal
‘Leer managers loslaten, binden, stimuleren en prikkelen’


Tuinbouwbedrijven zullen in de toekomst op een hele nieuwe manier omgaan met hun personeel. Bereid je als ondernemer maar voor op grote veranderingen, want jonge mensen zijn minder materialistisch dan hun ouders en willen vooral leuke en uitdagende projecten aanpakken. Deze mensen aan je binden vergt creativiteit en inlevingsvermogen.

Hoe geautomatiseerd en kapitaalsintensief glastuinbouwbedrijven vandaag ook zijn, arbeid vormt vaak nog steeds de grootste kostenpost. Behalve dat de kosten hoog zijn, valt het niet mee om hoger opgeleiden te interesseren voor een carrière in de tuinbouw. Als ondernemers dus toptalent binnen willen halen, is verdiepen in de belevingswereld van jonge mensen een randvoorwaarde.
Han Mesters, economisch historicus in dienst van ABN AMRO Bank, heeft onderzoek gedaan naar de ‘generatie Einstein’, zoals hij de twintigers noemt. Samen met Sectormanager Tuinbouw Bernd Feenstra geeft hij uitleg bij zijn bevindingen.

zondag, mei 08, 2011

Eendjes

Life uit Leiden op moederdag