THE POLICEssssssssst!
Zelden zo uit mijn dak gegaan als gisterenavond bij The Police in de ArenA. Het is gewoon enorm grappig dat al die keurige veertigers na de eerste bekende klanken veranderden in springende jochies van twintig. En ik sprong natuurlijk even vrolijk mee.
Ioo-iee-ieeooh!
Wat een feest om Sting weer in zijn mouwloze witte shirtje en broek met strakke pijpen te zien springen. Zelfs zijn haar weer in de vertouwde Police-look. Prachtig dat hij zijn versleten basgitaar van stal had gehaald. Hetzelfde geldt voor Andy, die een even oud beestje bespeelde. Stewart was nog even snel, maar niet zo blond meer als vroeger.
Generatieverschillen werden gisterenavond duidelijk zichtbaar. Ik zag het voor me gebeuren. Veertigers met jonge vriendinnen zaten zelf enorm te genieten, terwijl hun nog slanke aanhang nietszeggend voor zich uit zat te staren en af en toe stiekem hun handen voor hun oren hielden.
Had ik dat zelf ook maar gedaan. Bijna 24 uur later fluiten mijn oren nog. Vandaag moest ik tijdens een interview erg mijn best doen om iedereen te verstaan. Ik bevind me in een soort holle ruimte, waar ik ergens in de verte wat geluiden opvang. Dit alles dankzij de eeuwig galmende ArenA. Gelukkig, mijn tafelgenoten begrepen het. Ze waren ongeveer van mijn leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten