Wespen

Woedende wespen

In mijn tuin staat een oude, houten regenton zonder bodem. Daar gooi ik altijd plantenresten in en wat stro met kippenmest. Na verloop van tijd heb ik dan een hoopje compost. Het is niet veel, maar best mooi spul. Ik ben er altijd een beetje verwonderd over, zeker als ik de boel los maak en de compost lekker ruikt.

Vorige week gooide ik nog een bloempot leeg met verlepte geraniums. Zo, achteloos. Huppekee. Maar voor ik er erg in had ik een steek te pakken van een woeste wesp, omdat ik onwetend zijn territorium betrad. Au! Snel naar binnen om mijn duim te verzorgen. Deze keer was de steek zo pittig dat ik een tijd lang met een coldpack heb rondgelopen.

Bij mij werkt pijn als een rode lap op een stier. Die wesp woest, ik ook woest. Er bleek een heel volk rond te zwermen en wel twee meter naast mijn schuifpui. Ik naar de schuur, alwaar een potje staat met een zeer effectief antiwespen goedje. Een theelepeltje poeder voor de ingang en afwachten maar.

Dat wachten duurde best lang. Gisterenmiddag ging ik weer eens op inspectie. Na het schudden van de ton was er toch weinig leven meer te bespeuren. Tijd voor mijn zoete wraak.

De ton leegscheppen dus. Laagje voor laagje moest alle compost er uit. En uiteindelijk zat zo’n halve meter diep een nest van zo’n vijftien centimeter doorsnee. Af en toe vloog er nog een suffe wesp uit, maar snelheid zat er niet meer in. Met een schep heb ik het nest uit de ton gehaald om het eens rustig te bestuderen. Het was eigenlijk meer een flat dan een nest, met drie verdiepingen. Kunstig aan elkaar gekauwd met heuse pilaren. Werkelijk een hoogstandje. Jammer alleen dat de bewoners van die aso’s zijn.

Ik heb wat foto’s gemaakt van het exterieur en interieur, die zo op Funda kunnen. Helaas is de woning niet te huur of te koop. Met een fikse zwaai heb ik het nest in de sloot gegooid. Ziezo. Ik heb geen zin in krakers, die volgend jaar een leegstaand nest in gebruik nemen.