Violinde lust alleen aardbeien met slagroom
In de schuur voor de kas komt me de geur van rijpe aardbeien al tegemoet. Aardbeien, rijen dik, hangen te wachten tot vaardige handen ze één voor één plukken. “Kijk, zo eentje met een scheurtje van boven is het zoetst”, vertelt een aardige dame die aan het oogsten is. Ze plukt een hele grote die ze me toe stopt. Wow, die smaakt heerlijk. Helemaal geen slagroom nodig.
Op mijn reis door Noord-Holland ben ik heel even gestopt bij Frits en Amanda Vriend in Benningbroek, die in de kas, in tunnels en buiten het overbekende aardbeienras Elsanta telen. Laat het nu ongeveer de drukste dag in het jaar zijn als Amanda me met uitgestoken hand tegemoet komt. Van Frits zie ik alleen zijn benen. Hij plukt ijverig door.
Bijna biologisch
Amanda laat me de kwekerij zien. In drie kassen hangen de aardbeien op zwevende goten. Ze zijn vorige zomer geplant en hebben in het najaar al wat vruchten gegeven. In de winter gingen de planten onder invloed van minder licht en lage temperatuur in rust om in het vroege voorjaar los te barsten met een explosie aan vruchten. Hommels zoemen rond om de bloemetjes te bevruchten. Ziekten en plagen worden bestreden met biologische bestrijders. Eigenlijk mag je het bijna een biologische teelt noemen. Buiten staan plastic tunnels, naar Belgisch voorbeeld. Daar groeien aardbeien die zonder verwarming de loop van de natuur volgen en dus later rijp zijn dan binnen. Dan zijn er ook nog wat aardbeien op stellingen in de open lucht, die nog wat later in productie raken. En zo kan de familie Vriend een groot deel van het jaar rijpe vruchten plukken.
Warme aprilmaand
Aan de koffietafel praten we nog even na als Frits ook aanschuift. “Gewoonlijk volgen kasaardbeien en buitenteelt elkaar netjes op, maar de warme maand april gooit dit jaar alles op z’n kop”, vertelt hij. Nog volop productie in de kas, maar ook al de eerste rode vruchten in de tunnels. De verhoogde aanvoer van aardbeien zorgt er voor dat de prijzen naar beneden duikelen. Deze week € 1,30 per bakje van 500 gram op de veiling, terwijl de kostprijs op € 1,50 ligt. Dat moet niet lang zo door gaan anders loont het niet om de aardbeien in de tunnels te plukken. Natuurlijk hebben ze eerder in het seizoen wel betere prijzen gevangen, maar nu ligt de productie veel hoger. Het lijkt geen gemakkelijk seizoen te worden.
Sprookjeswonderland
Gelukkig heeft de familie Vriend een mooie neveninkomst gevonden. Toen Amanda een paar jaar geleden met haar kinderen naar Sprookjeswonderland in Enkhuizen ging, bezocht ze de voorstelling van Prinses Violinde, die alleen maar aardbeien met slagroom lustte. Dat zette haar aan het denken. Ze stelde voor om op het park aardbeien met slagroom te verkopen. Dat voorstel sloeg aan en sindsdien heeft ze een eigen kraampje op het park, waar een medewerker dag in dag uit aardbeien met slagroom verkoopt. Kijk, dat is een voltreffer. Geen veiling, handel en tussenschakels, maar een leuke marge door rechtstreekse verkoop. Vandaar dat Amanda me vertelt dat het hen tamelijk goed gaat, hoewel ze er heel hard voor moeten werken. Uiteraard geldt dit voor een bescheiden deel van de productie. De rest gaat op transport naar Fruitmasters in Geldermalsen.
Als binnenkort de weg voor hun huis na grondige renovatie weer open gaat kan ze ook weer rekenen op goede verkoop aan huis. Want dat was een flinke streep door de rekening. Al maanden is de doorgaande weg afgesloten en ligt de huisverkoop achter. Soms zit het mee, soms zit het tegen.
Marges in de keten
In de aanloop naar de discussie over marges in de keten is het bedrijf van Vriend een voorbeeld van vindingrijkheid. Was Violinde niet op hun pad gekomen zouden ze er wel eens heel anders voor kunnen staan. Ook Frits en Amanda hebben op het punt gestaan hun bedrijf te vernieuwen en op te schalen, maar gezien de slechte rendementen in de tuinbouwsector maken ze pas op de plaats.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten