GENESIS REVISITED
Genesis 1978 . Zeventien jaar, mijn allereerste concert. Ik kocht de nieuwste LP ‘...and then there were three...’ en leerde alle nummers uit mijn hoofd. We lagen in de rij voor een kaartje.
Met de trein naar Rotterdam. In drommen liepen we over de brug naar Ahoi, allemaal in spijkerbroek, spijkerjasje, bijpassend zwart T-shirt en lang jaar.
Het merendeel van de muziek kende ik niet, maar ik raakte helemaal overweldigd. Achtduizend man zong in koor: ‘I know what I like’ met aanstekers zwaaiend. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Ik spaarde me suf om alle voorgaande albums te kopen en draaide ze grijs.
Genesis 2007. Ik hoef niets meer uit mijn hoofd te leren. Met een muisklik bestel ik mijn toegangsbewijs. In een lange rij rijden we naar de parkeerplaats van de ArenA. Audi links, Volvo rechts. Grijze en kalende mannen stappen uit. Vrouwen met rokjes. Nee, handtasjes! Ik zie hoge hakken en Ecco schoenen. Oei, wat fout. Hier en daar nog een langharige oudere jongere in spijkergoed, gelukkig.
Maar de muziek is vanouds, overweldigend. 29 jaar valt weg als zestig duizend man in koor meezingt: ‘I know what I like and I like what I know.’ Ik mistte alleen de aanstekers.
Genesis 1978 . Zeventien jaar, mijn allereerste concert. Ik kocht de nieuwste LP ‘...and then there were three...’ en leerde alle nummers uit mijn hoofd. We lagen in de rij voor een kaartje.
Met de trein naar Rotterdam. In drommen liepen we over de brug naar Ahoi, allemaal in spijkerbroek, spijkerjasje, bijpassend zwart T-shirt en lang jaar.
Het merendeel van de muziek kende ik niet, maar ik raakte helemaal overweldigd. Achtduizend man zong in koor: ‘I know what I like’ met aanstekers zwaaiend. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt.
Ik spaarde me suf om alle voorgaande albums te kopen en draaide ze grijs.
Genesis 2007. Ik hoef niets meer uit mijn hoofd te leren. Met een muisklik bestel ik mijn toegangsbewijs. In een lange rij rijden we naar de parkeerplaats van de ArenA. Audi links, Volvo rechts. Grijze en kalende mannen stappen uit. Vrouwen met rokjes. Nee, handtasjes! Ik zie hoge hakken en Ecco schoenen. Oei, wat fout. Hier en daar nog een langharige oudere jongere in spijkergoed, gelukkig.
Maar de muziek is vanouds, overweldigend. 29 jaar valt weg als zestig duizend man in koor meezingt: ‘I know what I like and I like what I know.’ Ik mistte alleen de aanstekers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten